((یاحق))

نیمه شب آواره وبی حس وحال.......

                                        در سرم سودای جامی بی زوار........

پرسه ای آغاز کردیم در خیال........

                                       دل بیاد آورد ایام وصال............

از جدایی یک,دو سالی می گذشت......

                                     یک,دو سال از عمر رفتو بر نگشت........

دل بیاد آورد اولین با را..............

                                   خاطرات اولین دیدار را............

آن نظر بازی آن اسرار را.......

                                 آن دوچشم مست آهو وار را.........

همچو رازی مبهم وسر بسته بود........

                                   چون من ازتکرار,اوهم خسته بود........

آمدو هم آشیان شد با منو.........

                                  همنشین وهم زبان شد بامنو.........

خسته جان بودم  که جان شدبا منو.........

                                  ناتوان بود و توان شد با منو..........

دامنش شد خوابگاه خستگی.........

                               این چنین آغاز شد دل بستگی..........

وای از آن شب زنده داری تا سحر......

                                 وای ازآن عمری که با او شد بسر.........

مست اوبودم زدنیا بی خبر.........

                                   دم ب دم این عشق می شد بیشتر.............

آمدو در خلوتم دم ساز شد..........

                                گفتوگوها بین ما آغاز شد.............

گفتمش در عشق پابر جاست دل......

                                 گر گشایی چشم دل زیباست دل.........

گر توزورقمان شوی دریاست دل.........

                              بی توشام بی پرواست دل..........

دل ز عشق روی تو حیران شده.....

                               درپی عشق تو سر گردان شده..........

گفت:در عشق وفادارم بدان...........

                               من تورا بس دوس میدارم بدان..........

شوق وصلت را بسر دارم بدان...........

                                 چون توای مخمور ,غمخوارم بدان........

با توشادی می شود غم های من.........

                                  با توزیبا می شود فردای من.......

گفتمش عشقت بدل افزون شده.......

                                 دل زجادوی رخت افزون شده........

جز تو هر یاری بدل متفون شده..........

                                 عالم از زیباییت مجنون شده..........

بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش..........

                                 طعم بوسه  از سرم برد عقل وهوش.........

در سرم جز عشق او سودا نبود......

                                بهرکس جز او در دل جا نبود..........

دیده جز بر روی او بینا نبود......

                               همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود........

خوبی او شهره ی افاق بود.......

                               در نجابت در نکوهی تاق بود..........

روزگار اما وفا با ما نداشت............

                              تاقت خوشبختی مارا نداشت...........

پیش پای عشق ما سنگی گذاشت..........

                               بی گمان از مرگ ما پروا نداشت.......

آخر این قصه هجران بود و بس......

                                 حسرت و رنج فراوان بود و بس..........

یار مارا از جدایی غم نبود...........

                               در غمش مجنون و عاشق کم نبود.............

بر سر پیمان خود محکم نبود...........

                              سهم من از عشق جز ماتم نبود..........

بامن دیوانه پیمان ساده بست......

                              ساده هم آن عهدو پیمان را شکست.........

بی خبر پیمان یاری را گسست.......

                               این خبر ناگاه پشتم را شکست..........

آن کبوتر عاقبت از بند رفت........

                              رفتو با دلدار دیگر عهد بست.........

با که گویم که او هم خون من است.......

                              خسم جان وتشنه ی خون من است........

بخت بد بین وصل او قسمت نشد..............

                               این گدا مشمول آن رحمت نشد........

آن طلا حاصل ب  این قیمت نشد..........

                              عاشقان را خوشدلی تقدیر نیست.........

با چنین تقدیر بد تدبیر نیست..............

                            از غمش با دود و دم هم دم شدم.........

مست و مخور وخراب از غم شدم...........

                            ذره ذره آب گشتم کم شدم.........

آخر آتش زد دل دیوانه را........

                           سوخت بی پروا پر پروانه را..........

عشق من از من گذشتی خوش گذر.........

                                بعد از این اما تو اسمم را نبر........

خاطراتم را تو بیرون کن ب سر..........

                                 دیشب از دست رفت فردا را نگر...........

آخر این یک بار از من بشنو پند..........

                                    بر منو بر روزگارم دل نبند...............

عاشقی را دبر فهمیدی چه سود........

                                  عشق دیرین گسسته تارو پود........

گر چه آب رفته باز آید ب رود.......

                               ماهی بیچاره اما مرده بود...........

             بعد از این هم آشیانت هر کس است

             باش با او یاد تو مارا بس است( H)        

           

 

نظرات شما عزیزان: